Tasmanie

Hallo allemaal:-)

Hier dan toch maar weer even een berichtje van ons. Wij werken en wonen op het moment nog steeds tussen honderden koeien in het mooie Sale. Doordat wij elke dag gewoon druk aan het werk zijn is het al een tijdje niet meer van een update gekomen. Om jullie weer even een beetje op de hoogte te brengen gaan we eerst een paar weken terug, toen onze reis naar Tasmanië op de planning stond.

Doordat wij geen Wi-Fi in ons huis hebben moeten we naar de buren(onze baas en bazin) als we internet willen gebruiken. Om onze tickets voor Tasmanië te boeken zijn we dus even naar Jason en Nicole geweest. Even wordt altijd wat langer en vervolgens wisten we niet goed meer wat en wanneer we nou geboekt hebben. Tijdens onze reis naar het vliegveld heb ik nog maar even alle details nagekeken, en wat bleek nou? We hadden maar 1 koffer die we mochten inchecken, terwijl als ik opzij kijk ik toch echt twee grote tassen zie. Lastig... Uiteindelijk op het vliegveld met het nodige puzzel en denk werk is het gelukt om alles in 1 tas te krijgen, gelukkig maar!

Na een vlucht van iets meer dan een uur waren we er al, zodra je in Hobart uit het vliegtuig stapt en naar binnen loopt struikel je bijna over de bagageband.  Dus het is snel je tas pakken en vijf minuten later stonden we al buiten, zo'n klein vliegveld hebben we nog nooit gezien! Buiten hebben we maar een taxi aangehouden en die heeft ons naar het hotel gebracht. We hebben ons voorgenomen om een week lang geen backpacker te zijn, dus elke dag uiteten en overnachten in hotels! De eerste nacht begon in ieder geval goed, heerlijke kamer. Wel jammer dat het bed 1.40 bij 1.90 was, Henri kon dus weer met opgetrokken knietjes in bed liggen. Gelukkig is hij gewend dat alles te klein/laag is!

Na een heerlijk ontbijt de volgende ochtend, backpack op de rug en opzoek naar het autoverhuur bedrijf, nu maar hopen dat die een beetje in de buurt zit. We zijn het echt niet meer gewend om met zo'n tas op te lopen. Gelukkig bleek het bedrijf in de zelfde straat te zitten, 5 minuten later waren we er dan ook al. Bij het verhuurbedrijf stond een super mooie auto op ons te wachten, hier hebben we dan ook meer dan voldoende gebruik van gemaakt. Bij aflevering hadden we namelijk ruim 1700kilometer meer op de teller staan.

En dan het eiland zelf... Eigenlijk hebben we er niet zoveel over te vertellen, het is een schitterend mooi eiland. Met onze 1700kilometer hebben we in grote lijnen het hele eiland gezien. Dit is dan ook direct vrijwel de enige asfalt weg die over het eiland heen loopt. Alle andere wegen zijn gravelwegen, dit was niet zo'n succes met onze huurauto!

Tijdens onze rit van het ene dorpje naar het andere dorpje kwamen we een lifter tegen. Nou vind ik zulke mensen fascinerend, hoe kom je erbij om lopend en bij andere mensen in de auto op vakantie te gaan? Dus ik op de rem, Henri mopperen dat ik door moest rijden. Gelukkig rende de lifter hard genoeg naar de auto, hij was er voordat Henri nog meer kon zeggen. De lifter bleek een Fransman te zijn die in zijn eentje al lopend bijna de hele wereld is over gelopen. Uiteindelijk kwam het erop neer dat hij vrijwel de hele dag met ons op pad is geweest. We hebben hem uiteindelijk afgezet op een campingplek(weiland met wc) in de middle of nowhere!
De volgende dag stond er tijdens onze route weer een lifter langs de weg, Henri; Stop! Hij kan wel mee. Het enige probleem was dat de lifter aan de andere kant van de weg stond en dus de andere kant op wou. We hebben hem maar laten lopen. Maar hieruit bleek wel dat ook Henri nu iets anders tegen lifters aan kijkt. Bij thuiskomst wees Jason ons er nog even op dat we van te voren moeten kijken hoe ze eruit zien. Schoon of niet, hij had eens een lifter mee genomen die zo stonk dat hij de geur een week lang in de auto had. Wij hadden gelukkig een leuke vriendelijke schone jongen, maar wel een les voor als we nog eens stoppen!

Wij hebben een heerlijke week gehad op Tasmanië, als het ware is het gewoon een groot nationaal park met wat dorpjes en twee grote steden erin. We hebben genoten van het uitslapen en niks moeten.

De terugweg was weer wat lastig met de bagage, deze keer hadden we van te voren netjes alles in 1 tas gedaan. Komen we daar aan, bagage op de band, 5 kilo te zwaar! We konden er voor kiezen om $80 bij te betalen of zorgen dat we een paar kilo kwijtraken. Wij hebben het laatste gekozen aangezien we nog wel een tasje hadden die als handbagage kon. Wel kwam het erop neer dat we allebei met drie vesten en een jas door de douane moesten, allebei zweette we peentjes. Op een paar gekke blikken na hebben we ons toch wel heel makkelijk $80 bespaard. In het vliegtuig konden we weer heerlijk bij de nooduitgang plaats nemen, toch makkelijk dat Henri zo lang is, ze komen elke keer naar ons toe om te vragen of we bij de nooduitgang willen zitten.

Aangekomen in Melbourne zijn we opzoek gegaan naar een hotel, we hadden met onze oude huisgenoot afgesproken om ergens wat te gaan eten. We denken dat het heel gezellig was, de volgende ochtend was de portemonnee leeg, onze hoofden voelde behoorlijk zwaar en met een blik op de klok zagen we dat we een uur geleden al in de trein hadden moeten zitten. Direct Jason maar gebeld, die uiteraard direct door had dat we nog niet helemaal nuchter waren. Hij moest wel ontzettend lachen dat we het zo gezellig hebben gehad en vond het geen probleem dat we een dagje later begonnen met werken. Top bazen hebben we ook!

Na een nacht met goede slaap en daardoor de batterijtjes weer opgeladen kunnen we weer vol goede moed aan de slag op de boerderij, stiekem hebben we allebei de koeien gemist tijdens onze vakantie!